Plantaardig. Hoe sluit de Dionaea Muscipula haar bladeren? Er zijn geen spieren. Noch is er sprake van zenuwen. Mysterie. Vroeger kwam ze alleen voor in Noord en Zuid Carolina. Tegenwoordig vinden we haar overal over de wereld in kassen. My Friends The Insects. Het piept en het kraakt. Wie denkt aan een insect dat zich klemvast tussen de bladeren van een plant bevindt, zit er niet ver naast. Dan volgt Danger. Het klinkt als Deusspeed You Black Emperor! dat een liedje van Darryll-Ann speelt. Huiver. Maar ook betovering. En deze laat niet meer af de luisteraar aan te raken. De liedjes rijgen zich aaneen tot een verhaal dat je niet na kunt vertellen maar wel hebt gehoord. Veertien. Benefits Of A Used Car. Tub Tub The Keeper. Take Me To The Sky. Vergeet ze. Zacht klinkt alles, maar nooit zoet. Hier vergaat Erik het lachen. Omwille van de redeloze wreedheid van de natuur. Omdat het niet anders kan. Corno Zwetsloot produceerde deze wondere wereld van het Haagse viertal (hun tweede) waarin elk grassprietje en elk takje te horen is. Als het ware. Bij Radiohead huiver ik altijd van de postmoderne koude die van alles wat ze aanraken afstraalt. Hier warm ik mij. Ook met huiver, ja. Omdat het niet alleen om planten en insecten gaat. Maar om mensen. Wat een wereld! Wat een muziek! (Wim Boluijt)
Heaven - januari 2004

Poppareltjes. Net als gelijkgestemden seesaw en Dress, liet Venus Flytrap dit tweede album produceren door Corno Zwetsloot. Maar waar Seesaw en Dress de melancholie en donkere stemming lieten ontaarden in monotonie, weeft dit Haagse kwartet een intrigerend web van zielige liedjes, mysterieuze klankvelden en instrumentale passages. Na het piepende transistor intro, toepasselijk My Friends The Insects genaamd, volgt het ene na het andere poppareltje. Hoor alleen maar hoe in het knap geconstrueerde Benefits of A Used Car de vele stemmetjes dwars door elkaar heen lopen, terwijl er tegelijkertijd een mooi popliedje doorheen schijnt. En ook in het uiterst trage, bezwerende Surely Hoovering breekt halverwege een voorzichtig zonnetje door. Alleen de vervormde heipalen van Take Me To The sky zijn wellicht wat te experimenteel, maar verder vormt Hoovering een uitgekiend en sfeervol geheel. (Robert Heeg)
Aloha - oktober 2003

Simpel en doeltreffend. Het gebeurt me niet vaak met een plaat, dat ik steeds weer terugspoel naar de eerste tracks gewoon omdat ze bloedmooi zijn. Nou bij Venus Flytraps' tweede plaat Hoovering gebeurt het me bijna continu. De openingstrack "My Friends The Insects" dat naadloos overgaat in "Danger" doet je de oren spitsen en werkt subtiel naar een climax toe. Ein van de intrigerendste liedjes die ik dit jaar hoorde van Nederlandse bodem. Toch ook maar gelijk een aanbeveling doen ook ook zeker niet de rest van de plaat te vergeten, want Hoovering kan zo in het rijtje van betere 'alternatieve' platen van dit jaar uit dit warme kikkerland. Onder leiding van Corno Zwetsloot (producer van oa labelgenoten Green Hornet en King Me, maar ook Zea en Seesaw), heeft Venus Flytrap een plaat afgeleverd die helder en transparant klinkt en juist daardoor een CD is die van begin tot eind je oren streelt. Hier en daar smaakvol blaaswerk ("Lost & Found"), maar vanuit een basis van relatief simpele melodietjes komen echt prachtige dingen voort, die af en toe simpel blijven ("'Safehouse"), maar zich af en toe ook ontwikkelen tot prachtige geluidsexplosies ("High"). Nee, dit Haagse viertal legt de lat hoog voor elk Nederlandse alternatieve (indie) gitaarbandje dat dit jaar nog een plaat uit gaat brengen. Chapeau! (Coen Schilderman)
File Under - augustus 2003

Marc Mosmans geeft op Hoovering het roer uit handen. Waar de songschrijver, zanger, vormgever en medeproducer van Venus Flytrap op hun vorige cd This is Your Exit Plan nog tekende voor tien van de elf songs is nu bijna de helft van de hand van Gijsbert Diteweg. En dat is te horen. De gitarist toonde op het podium altijd al een voorliefde voor geluidsexperimenten te hebben en ontsteeg daarmee de status van eenvoudige snarenploeger ruimschoots. Deze experimenteerdrang uit zich op tweede cd van het viertal in vervreemdend elektronisch geknisper en geborrel dat zich als parasiterende intermezzo's tussen de popliedjes van Mosmans nestelt. Het fascineert, maar hindert nergens. Marc Mosmans mag dan wel niet gezegend zijn met 's lands mooiste rockstem, hij klinkt wat afgeknepen en aangezet, zijn songschrijvercapaciteiten mogen er zijn. De melodieen die hij creert zijn zonder uitzondering prachtig. Hoovering is een uitstekende, mooi uitgebalanceerde, spannende tweede plaat van deze Haagse helden. (YvB)
FRET - oktober 2003

Wanneer Corno Zwetsloot achter de knoppen plaatsneemt, komen de vergelijkingen met Seesaw, King Me en Zoppo vanzelf. Venus Flytrap is echter vooral zichzelf gebleven. De mooie luisterliedjes die het debuut This Is Your Exit Plan sierden, zijn wederom aanwezig op hun tweede plaat Hoovering. Toch is Hoovering een andere plaat. Een hele andere plaat. Nu heeft zanger Marc Mosmans het alleenrecht op het schrijven van liedjes uit handen gegeven en tekent gitarist Gijsbert Diteweg hier voor de helft van het materiaal. Zijn liedjes zijn stuurser, experimenteler en wat feller. Toch maakt dat Hoovering niet tot een heel andere plaat. Evenmin als de fraaie productie van Zwetsloot allesbepalend is. Nee, het is meer een combinatie van factoren. Waarin de volwassenheid van de band wellicht het meest bepalend is. Hoovering is namelijk boven alles een volwassen plaat geworden. Een plaat waarop Venus Flytrap laat horen tot wat voor pracht zij in staat is. Neem nou het prachtige 'Surely Hoovering'. Dromerige, wat duistere, popmuziek die doet denken aan het beste van de Serenes. In andere momenten zoekt de band het juist in eenvoudige, aanstekelijke rinkelpop liedjes of in donkere experimentjes waar af en toe een mooie bundel zonlicht zorgt voor onverwachte kleurschakeringen. Dat maakt Hoovering niet alleen tot een afwisselende plaat maar bovenal tot een spannende en intrigerende plaat. Stiekem ook wel een beetje een plaat om intens van te houden. (Theo Ploeg)
Kindamuzik.net - oktober 2003

De Venus Flytrap is misschien wel de bekendste vleesetende plant; hij is gek op insecten. Geen wonder dus dat het eerste, zeer spannend opgebouwde nummer van deze cd als titel 'My Friends the Insects' heeft. Aan de andere kant tekent dat wel hun lef. Lef die ook terug te vinden is op deze, alweer tweede plaat, Hoovering. En wat een eigenwijze. Venus Flytrap, dat in zanger Marc Mosmans een toegankelijke stem heeft, weet zelfs een alledaags nummer als 'Lost & Found' nog bijzonder te maken, door heel simpel een trompet toe te voegen. En dan heb ik het nog niet eens over het mooi a la Mogwai naar een climax opbouwende 'High', of het weirde 'Poughkeepsie'. Bepaald geen makkelijk cd-tje, maar voor wie eens wat anders wil en het aandurft een prachtige uitdaging. (Joyce van den Bogaard)
Music Minded - juli-augustus 2003

Producer Corno Zwetsloot heeft het er maar druk mee. Na fraaie alternatieve plaatjes van Seesaw, Zea, King me en Green Hornet zat hij ook voor het opvallend sterke tweede album van dit haagse kwartet weer achter de knoppen. Hoovering begint apart, kunstzinnig, met electronische rondfriemelende insecten. Daarna ontspint zich gaandeweg een album waarin opbouw, intensiteit en ingehouden spanning het dik winnen van de vervreemde elementen. Vooral de prachtige, rustige en zonder al te veel upsmuk uitgevoerde gitaarliedjes van zanger/gitarist Marc Mosmans verraden een voorkeur voor melodie, gevoel en warmte. De meer experimentele tracks uit de geest van Gijsbert Diteweg wijken daar compleet van af, maar houden het album daardoor wel knap in balans. De inkleuring blijkt weer eens van ondergeschikt belang: als de basis maar goed is. Venus Flytrap speelt met dynamiek en rariteiten; dat is leuk, fris, origineel. Toch is het de betoverende eenvoud van liedjes als 'Slow down' en 'Safehouse' die Hoovering tot een verademing maken. (Willem Jongeneelen)
OOR - juni 2003

Venus Flytrap mag onderhand gerekend worden tot de oudgedienden binnen de Haagse popmuziek. Na een periode van betrekkelijke rust zal de band tijdens het Haags Uitfestival de opvolger van het album 'This is Your Exit Plan' genaamd 'Hoovering' presenteren. Met dit nieuwe album in de hand zal de band in het komend seizoen haar plek in het vaderlands clubcircuit gaan heroveren. Venus Flytrap kenmerkte zich altijd al door pakkende composities, maar het nieuwe album laat een meer volwassen en uitgewerkt geluid horen, waarin de luisteraar als het ware op een muzikale reis wordt meegenomen, waar je niet meer uit kunt stappen.
Popunie - augustus 2003