De hoes is een eigen interpretatie van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band veertig jaar na dato. De muziek erin behoort tot de beste noisepop die er ooit in Nederland werd gemaakt. Zit uptempo opener Shoot The Breeze nog vol fraai op elkaar gestapelde lagen dreiging, later op de cd komt ook hun meer meeslepende, tragere kant tot volle wasdom. Don't Mean To Bug lijkt zelfs een poging tot ballad. Gelukkig wel op de manier waarop Sonic Youth dat ook pleegt te doen. Ook de klankkleur van de gitaren en de opbouw van Lost Boy verraden een sterke voorliefde voor de muziek van die geestverwanten uit New York. Toch houdt die vaak eerder gemaakte vergelijking daar op, omdat deze Hagenezen wel degelijk ook weten wat originaliteit betekent. Ze verstaan de kunst simpele, terugkerende thema's constant te laten boeien en producer Corno Zwetsloot laat daarbij hun instrumenten steeds weer net even anders klinken. Dit is daarom een lekker hectisch plaatje met knap verscholen melodielijnen, dat helaas met acht tracks en veertig minuten wat aan de korte kant is.

Willem Jongeneelen - http://www.oor.nl